Οι Αρουραίοι του Νεκροταφείου
Κουνώντας σοφά τα γκρίζα κεφάλια τους, οι γεροντότε­ροι ισχυρίζονταν ότι υπήρ­χαν και χειρότερα πράγματα από τους αρουραίους και τα σκουλήκια, που σέρνονταν κάτω από την ανίερη γη των αρ­χαίων νεκροταφείων του Σέηλεμ.

Το Κάστρο του Σκότους
Το ερπετό ήταν πιο αρχαίο από το κακό· ήταν πέρα και πάνω απ’ αυτό, όπως ένας θεός βρίσκεται υπεράνω από τ’ ανθρώ­πινα κίνητρα και ιδανικά.  Τα μάτια του μιλούσαν για μια σοφία πέρα από την ανθρώ­πινη κατανόηση.

Ειδάλλως...
“Διότι αυτός ο κόσμος θα σταματήσει να πολεμά”, δή­λωσε απειλητικά. “Αν δεν σταματήσει, θα τον καταστρέψω. Δεν υπάρ­χει κανένας λόγος οι άνθρωποι να μην μπορούν να συμ­βιώ­νουν με αδελφοσύνη και ειρήνη.”

Η Μηχανή των Εγώ
Και όπως ένας άνθρωπος κάνει πίσω μπρο­στά σε μια μικρή αλλά αιμοβόρα αγριόγατα, έτσι κι ο Σαιντ Συρ πλημμύρισε από τον πανικό του πολιτισμένου μπροστά σ’ ένα πλάσμα που, κυριολεκτικά, δεν ήξερε τι θα πει φόβος.

Ας τον Πούμε Δαίμονα
Ένας θείος που ήταν – άδειος – κι εκείνος στο κελάρι που λεγόταν Ράγγεντο, κι ο οποίος έπρεπε να τρέφεται τακτικά με ωμό κρέας, έτσι ώστε να μη συμβεί Κάτι… Ένας μεταμφιεσμένος – που ήλθε από κάπου.